Badanie USG wykorzystuje zjawisko odbicia fal ultradźwiękowych od struktury narządów. We wnętrzu sondy znajduje się kryształ, dzięki któremu wytwarzane są fale ultradźwiękowe o pożądanych parametrach oraz odbiornik echa akustycznego powracającego po odbiciu się od warstwy badanych narządów organizmu. Komputerowo przetworzone echo jest prezentowane na monitorze i podlega ocenie przez lekarza. Podczas badania możliwa są ocena wielkości, położenia i struktury tarczycy.
USG tarczycy służy do oceny:
USG tarczycy nie wymaga specjalnego przygotowania. Pacjent musi jedynie odsłonić szyję i zdjąć z niej biżuterię. Lekarz rozpoczyna badanie od nałożenia żelu na głowicę USG. Następnie dociska głowicę aparatu do badanego obszaru ciała. Po wykonaniu serii zdjęć i dokładnym pomiarze oraz obejrzeniu narządu przystępuje do opisywania konkretnych ujęć. Wyniki badania są zatem dostępne od razu, a czas jego trwania zazwyczaj nie przekracza 10 minut. Pacjent może odczuwać niewielki dyskomfort, jeśli ma kłopot z przełykaniem lub powiększone wole.
Badanie jest nieinwazyjne, bezpieczne i nie ma żadnych przeciwwskazań do jego przeprowadzenia, dlatego może być powtarzane w krótkich odstępach czasowych.
Wskazania do wykonania USG tarczycy:
USG tarczycy nie wymaga szczególnego przygotowania. Należy jedynie odsłonić szyję i zdjąć biżuterię, która blokuje dostęp do badanego gruczołu. USG trwa około 10 minut i jest bezbolesne, o ile pacjent nie ma dużych guzów i nie odczuwa z tego powodu dyskomfortu. Wyniki badania są dostępne od razu.
Na badanie należy (w miarę możliwości) przynieść wyniki poprzednich badań USG. Wskazane jest również przyniesienie wyników badań poziomu hormonów tarczycy i TSH (jeżeli były wykonywane). Badanie jest niebolesne i nie ma żadnych przeciwwskazań do jego wykonania.
A. Trzebińska, K. Dobruch-Sobczak, W. Jakubowski, Standardy badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego – aktualizacja. Badanie ultrasonograficzne tarczycy oraz biopsja tarczycy pod kontrolą ultrasonografii, „Journal of Ultrasonography” 2014, nr 14, s. 49–60. [zobacz]